Vandaag gaf ik een lezing op de academie van Sint Agatha-Berchem in Brussel. Ik kreeg er volgende vraag:

Vind je dat we allemaal hetzelfde moeten doen (binnen een vakgroep of school) of laten we de weg open voor eigen inkleuringen en keuzes? Een interessante kwestie… waar een academie zijn eigen weg moet in vinden.

Houden we in onze academie van polyfonie? Staan we toe dat leraren van hetzelfde vak andere accenten leggen? Andere inhouden belangrijk vinden? Laten we leraren een eigen set competenties kiezen? Staan we meerdere werkelijkheidsbeelden naast elkaar toe? Of stimuleren we dat zelfs vanuit onze kunstattitude?

Of willen we juist – unisono – allemaal hetzelfde klinken? Dezelfde evaluatiefiches gebruiken, sterk op elkaar afstemmen? En vinden we het belangrijk om één dominant gemeenschappelijk concept te hebben?

Voor beide opties is iets te zeggen. De eerste optie neigt naar de kunsten. De tweede associëren we meer met onderwijs.