Op de academie van Roeselare hielden alle projectmedewerkers bij de start van het schooljaar gesprekken. Intenties, verwachtingen van de leerling, de leraar en de school werden in een gesprek naast elkaar gelegd en afgewogen. Een zoektocht naar gemeenschappelijke doelen en energie.  En wat viel op?

• Een leraar drukte uit dat hij tijdens dat gesprek heel helder vertelt waar het hem om te doen is, wat hij belangrijk vindt. Dat geeft richting en duidelijkheid.
• Een empathische lerares ontdekte nieuwe kansen. Een volwassen leerling vond een nieuwe uitdaging: voor haar kleinkinderen spelen en hen begeleiden bij het zingen.
• Bijna alle leraren werkten met de kaARTjes. Opvallend was dat leerlingen heel goed hun werkpunten konden benoemen.
• Soms werden de leraren ook echt verrast: leerlingen die uitdrukten dat ze gerust wel stevige feedback wilden. Of iets zagen in technische oefeningen.
• Een lerares woord maakte er zelfs een spreekoefening van: verwoorden hoe je barcode eruit ziet en waar je uitdagingen liggen.
• Eén lerares deed het gesprek vooral met startende leerlingen. Dat was geen goed idee. Dat leverde weinig op. Die leerlingen hebben nog geen taal om dat uit te drukken.