Tien jaar geleden verdeelde ik mijn lessen gitaar in twee stukken: een deel techniek en een deel creativiteit. Eigenlijk waren dat voorlopers van de rollen vakman en kunstenaar.
De twee blokken hadden elk eigen wetmatigheden.
In het luik vakmanschap studeerden leerlingen de technieken volgens de standaard. Ik vertelde hoe het moest. Met de houding die we afgesproken hadden. Zo en niet anders. En met discipline.
Het luik creativiteit ging over mogelijkheden. Hier werd geëxploreerd en gezocht. De rollen waren dan omgekeerd: ik volgde de impulsen van de leerling. Meestal werkten we met open opdrachten en gingen we met het voorlopige materiaal aan de slag.
Elke rol heeft zijn eigen didactiek. Wat ik toen intuïtief deed, is ondertussen een helder concept geworden.
artistieke competenties 
Beste,
Lukte dit in een tijdspanne van een kwartier of gaf je les aan grotere groepen?
Beste Carine
Met vier leerlingen op een uur is dit natuurlijk onmogelijk. Met drie leerlingen moet je dan kort en krachtig werken. En met twee heb je echt ruimte om de diepte op te zoeken. Tussen droom en daad staan …
De les systematisch opdelen lijkt me nogal kunstmatig, de dynamiek van een les wordt m.i. bepaald door de materie, de muziek die op dat moment aan bod komt en de verhouding die de leerling op dat moment heeft ten opzichte van de muziek die hij/zij brengt. Dat er trouwens zoiets zou bestaan als een helder concept om muziek aan te leren, lijkt mij ook utopisch.
Beste Dirk
Deze blog is geen pleidooi voor een strikte opdeling van je les. Zie het eerder als een metafoor voor een verschillende aanpak die verschillende rollen vragen. Hou het a.u.b. zo natuurlijk mogelijk.