Paul McCartney en John Lennon speelden in de jaren 60 tientallen potentiële nummers voor The Beatles kwijt. Ze beschikten niet over de nodige opnameapparatuur om melodieën vast te leggen.
Nu kan iedere eenvoudige smartphone opnames maken. Een muziekstudio in je broekzak. Wat een kansen:
- Documenteren – Eén keer per trimester maken leerlingen een opname en verzamelen die in hun muziekbibliotheek. Iets dat ook later van onschatbare waarde is. Ik zou heel graag nog eens horen hoe ik als 10-jarige gitarist klonk.
- Leraar speelt in – De leraar speelt op het einde van de les het nieuwe nummer in. Geen werk voor de leraar. Maar wel een fantastische hulpmiddel voor de leerling.
- One take – De leerling krijgt één kans om een nummer in te spelen. Daarna beluisteren we de opname kritisch.
- Mailen – In het midden van de week mailt de leerling het geleverde werk naar de leraar. Die kan van op een afstand bijsturen als dat nodig is.
- Bewerken – Softwareprogramma’s zoals Garageband of Audacity bieden nieuwe kansen: knippen, plakken, herhalen, vervormen. Tools die beeldende kunstenaars constant gebruiken. Maar nu met klank.
artistieke competenties 
En video! Ik speel als leraar jazzpiano vaak iets voor in de klas, of ik leg al spelende en pratend een improvisatieconcept uit, waarbij er soms drie smartphones op het klavier gericht staan. Zo kunnen ze thuis alles rustig nog eens bekijken. En zo omzeil je ook het gebruik van partituren. (jazzpedagogie werkte traditioneel toch steeds via mondelinge overlevering). De volgende stap is een youtubekanaal op poten zetten met die video’s en dan kan ik de uitleg in de les beperken en is er meer tijd om te spelen. Flipping the classroom…
Ipad is juist vanmorgen met de post geleverd. Klaar dus om bovenstaande tips in de praktijk te brengen. Van telepathie gesproken!