De Japanse houtsnijkunstenaar Shiko Munakata schuwde perfectionisme. Dat vertaalde zich in een eigenzinnige werkmethode: eerst kerfde hij zijn tekeningen in het hout uit. Maar dan haalde hij er niet onmiddellijk zijn inktrollen over. Hij liet  de planken verschillende winters buiten liggen. Pas daarna drukte hij ze af.

Kunstwerken met de natuur als partner. Munakata wilde zo niet alléén verantwoordelijkheid nemen voor zijn werk. Hij vond dat invloeden van buitenaf een rol moesten spelen. En dat daardoor het werk minder perfect werd, maakte het alleen maar interessanter. Of anders perfecter.