Ik wil graag begrafenismuziek spelen. Het kwam er wat onhandig uit, maar deze leerling gaf tijdens een intentiegesprek toch wel op een interessante manier aan waar ze naartoe wilde.

Het gesprek daarna bracht helderheid. Ze zocht troost in muziek. Niet therapeutisch, nee dat ging te ver. Wel een verkenning van haar eigen melancholische binnenkant. Muziek als traagwerkend medicijn.

Prachtige weemoedige gitaarmuziek van John Dowland, Johann Kaspar Mertz en Fabian Payr kleurden dat jaar haar repertoire in.