2 gedachten over “Competentiebeeld: nieuwsgierig en onderzoekend zijn”
Dat is allemaal prachtig, jammer genoeg slechts van toepassing op een kleiner wordend deel van onze leerlingen. Vooraleer we ons verdiepen in die mooie rollen zouden we eerst een soort algemene rol moeten vooropstellen, iets in de zin van ‘de oefenaar’, of ‘de volhouder’, of ‘de planner’… Want gewoon de leerlingen aan het oefenen krijgen is met de jaren een pak moeilijker geworden. Hoe interessant, leerrijk, boeiend, leuk we onze lessen ook invullen, als er thuis te weinig gevolg wordt gegeven aan onze aanzetten, dan bereiken we veel te weinig. Op dat vlak ziet het er dus niet rooskleurig uit, we moeten meer gaan nadenken hoe we die tendens kunnen ombuigen. Bijeenkomsten om het te hebben over evaluatie e.d. komen pas daarna, denk ik.
Laat ons een poging doen, de koppen bij elkaar steken om ervoor te zorgen dat er binnenkort überhaupt nog voldoende overblijft om te evalueren. Op vandaag trekken we ons als leerkracht nog op aan die x procent leerlingen die wél nog goed marcheren, maar eerlijk: stilaan zijn er teveel andere…
Ik versta zo goed wat je schrijft.Na 40 jaar pianoles ben ik altijd positief en vol enthousiasme meegegaan in de reorganisaties van het dko.Het vakmanschap voor sommige instrumenten vraagt gewoon heel veel discipline en regelmaat.Ok,breder werken is geen oplossig als de discipline er niet is.Ouders bij de school betrekken kan zeker een oplossing zijn.
Laten we het dan nog niet hebben over het instrument waar ze op oefenen.Hallucinante video’s heb ik gekregen tijdens het coronatijdperk.Ja,begin dan maar te evalueren…..dit is geen uitdaging meer maar bijna onbegonnen werk.Of nee,laten we positief blijven .
Dit zou een uitdaging moeten moeten zijn.Akkoord,maar laat mij toe dat ik het soms eventjes niet meer zie zitten……lol.
artistieke competenties 
Dat is allemaal prachtig, jammer genoeg slechts van toepassing op een kleiner wordend deel van onze leerlingen. Vooraleer we ons verdiepen in die mooie rollen zouden we eerst een soort algemene rol moeten vooropstellen, iets in de zin van ‘de oefenaar’, of ‘de volhouder’, of ‘de planner’… Want gewoon de leerlingen aan het oefenen krijgen is met de jaren een pak moeilijker geworden. Hoe interessant, leerrijk, boeiend, leuk we onze lessen ook invullen, als er thuis te weinig gevolg wordt gegeven aan onze aanzetten, dan bereiken we veel te weinig. Op dat vlak ziet het er dus niet rooskleurig uit, we moeten meer gaan nadenken hoe we die tendens kunnen ombuigen. Bijeenkomsten om het te hebben over evaluatie e.d. komen pas daarna, denk ik.
Laat ons een poging doen, de koppen bij elkaar steken om ervoor te zorgen dat er binnenkort überhaupt nog voldoende overblijft om te evalueren. Op vandaag trekken we ons als leerkracht nog op aan die x procent leerlingen die wél nog goed marcheren, maar eerlijk: stilaan zijn er teveel andere…
Ik versta zo goed wat je schrijft.Na 40 jaar pianoles ben ik altijd positief en vol enthousiasme meegegaan in de reorganisaties van het dko.Het vakmanschap voor sommige instrumenten vraagt gewoon heel veel discipline en regelmaat.Ok,breder werken is geen oplossig als de discipline er niet is.Ouders bij de school betrekken kan zeker een oplossing zijn.
Laten we het dan nog niet hebben over het instrument waar ze op oefenen.Hallucinante video’s heb ik gekregen tijdens het coronatijdperk.Ja,begin dan maar te evalueren…..dit is geen uitdaging meer maar bijna onbegonnen werk.Of nee,laten we positief blijven .
Dit zou een uitdaging moeten moeten zijn.Akkoord,maar laat mij toe dat ik het soms eventjes niet meer zie zitten……lol.