In De Standaard Weekblad werd Stephan Vanfleteren geïnterviewd. Wanneer de fotograaf aan de Noordzee denkt, leidt hem dat tot deze bespiegeling:
“Ik vind grijs de prachtigste kleur. Grijs noem ik zilver met stof op. Ook toen kleur weer helemaal in was, ben ik altijd blijven kiezen voor grijs. Dat ligt me beter. Omdat ik traditioneler kijk. Ik schrijf me graag in oude tradities in.
Zwart-wit is lineair. Zo is het nooit. Het is grijs. Grijs is fluïde, en verandert van gedaante, naargelang het licht dat erop valt. Het grijs van de doeken hier kantelt soms naar blauw, naar roodoranje, naar paars, en nu is het licht warm, nu zie je het geler worden.”
artistieke competenties 
James Ensor schreef hierover ooit in een brief:
‘…, maar het liefst van al zijn mij de stille grijzen van een winterse dag in Oostende.’
Ik denk dat Vanfleteren het over dezelfde grijzen heeft als James Ensor, de man die wij kennen als de man van de grote kleuren.