In opdracht van het Departement Onderwijs en Vorming doe ik vanuit mijn hogeschool UCLL samen met KULeuven een onderzoek naar Evalueren in het DKO. 

We weten dat er in de praktijk veel goede evaluatie-instrumenten gebruikt worden. Met ons onderzoek willen we beter zicht krijgen op welke instrumenten in omloop zijn.

Daarna willen we deze bestaande instrumenten delen en ook nieuwe instrumenten ontwikkelen. 

Ik deel graag via deze blog ideeën met jullie. Bij deze een hele, hele warme oproep om hetzelfde nu ook te doen: deel je evaluatie-instrumenten die je in je klas gebruikt met ons: evelien.storme@kuleuven.be. 

Als je ons iets bezorgt, nemen we contact met je op en kunnen we afspraken maken hoe we dat delen voor jou juist kunnen doen. 

Meer info vind je hier:

In het boek Faalmoed en andere filosofische overdenkingen ontwikkelt filosofe Stine Jensen prachtige gedachten over falen.

Falen doe je altijd tegenover iets of iemand: een publiek, je leraar, je eigen doelen, een norm … Het is niet zomaar een kleine mislukking. Nee, als je faalt, doet dat iets met je zelfbeeld. Je hebt het gevoel dat jij helemaal of gedeeltelijk de schuld bent van dat falen.

Jensen pleit voor faalmoed. Dit concept staat tussen faalangst en faalovermoedigheid in. Bij faalangst raak je verlamd. Bij faalovermoed denk je dat je alles kan en vergeet je te reflecteren. Faalmoed staat aarzeling en angst toe. Je weet immers dat het fout kan gaan … en toch doe je het.

De Duitse kunstenaar Hans-Peter Feldmann versiert traditionele olieverfschilderijen met rode neuzen of schele ogen. Wat een durf om die schilderijen zo te transformeren.

In het prachtige museum Voorlinden nabij Den Haag kijken we verwonderd naar deze werken. Wat opvalt? Minimale ingrepen, maximaal effect.

Het idee nodigt uit om er iets mee te doen in de klas. De opdracht is simpel: vertrek vanuit een klassieke partituur, doe één goedgekozen interventie en maak zo het werk echt anders.

Spelen met partituren is een goede opstap naar creativiteit… minimale ingreep, maximaal effect.

Het tijdschrift Kunstletters vangt de passie van beeldende kunst maken in woorden en beelden. Elk nummer bevat ook een rubriek mijn rituelen. Kunstenaars vertellen welke gewoontes ze hebben voor en tijdens het werkproces. Zo vertelt grafisch ontwerpster Lien Van Leemput dat ze regelmatig kranten en tijdschriften doorbladert op zoek naar vlakken, teksten en beelden die haar intuïtief aanspreken.

Ook in het leerplan Kunstig Competent Beeldende en Audiovisuele Kunsten gebruiken we graag de term rituelen, maar dan in een onderwijscontext. Welke rituelen zet je op je academie uit om aan onderwijskwaliteit te werken? Intentiegesprekken met leerlingen, evaluatiemomenten, vakgroepoverleg, zelfreflectie door de leraar … zijn voorbeelden van rituelen.

WEERKLANK is een project van MATRIX, centrum voor Nieuwe Muziek. De ambitie van dit project? Avontuurlijk musiceren én lesgeven stimuleren vanuit hedendaagse muziek. Het Deeltijds Kunstonderwijs is daarbij hun belangrijkste actieterrein. En creatie, experiment en repetoire zijn de kernideeën waarrond alles draait. 

Op hun blog vind je tips, werkvormen, ideeën en repertoire. En dat allemaal spannend afgebakend binnen het thema hedendaagse muziek. 

Een aanrader! 

Dansen is bewegen vanuit het oerinstinct van de mens. Ieder kind begint met kruipen, trekt zich op, valt neer, rolt over de grond en baant zich uiteindelijk een weg naar rechtop lopen, springen en misschien weer vallen. 

Voor dansleraren voelen deze bewegingsacties natuurlijk aan. Want dit doe je iedere dag, ieder uur met je leerlingen. Vanuit dit oerinstinct spelen en experimenteren we voortdurend met bewegingen. 

In de leerplannen van Kunstig Competent zie ik elementen die op dat oerinstinct inspelen. Denk aan de vakman die rekening houdt met zijn eigen mogelijkheden, de kunstenaar die zijn intuïtie gebruikt, de onderzoeker die zijn eigen manier van kijken/ luisteren verbreedt, de samenspeler die in dialoog gaat en de performer die zijn eigen verhaal vertelt. 

Gastblog van danslerares Maud Tielemans

Sommige academies kiezen voor een jaarthema. Dat inspireert om nieuwe zaken uit te proberen. De academie van Oostende (CAZ) koos dit jaar voor ‘Tijd voor maken’.

Dat is prachtig, niet alleen omdat de titel verwijst naar het boek dat ik samen met Bert Appermont schreef over creatie.

Het thema is ook krachtig omdat de academie, na de coronajaren, weer tijd wil maken voor de kern van goed kunstonderwijs: tijd nemen om te musiceren, te concerteren, te vertellen, toneel te spelen, te creëren, zichzelf artistiek en creatief te ontplooien.

We hebben collectief herontdekt hoe schoon en waardevol echt wekelijks contact met onze leerlingen is.

Niet de school met de laptop is het hoogste goed, maar de school waar leerkracht en leerlingen samen tijd maken voor verdieping en schoonheid.