Als leraren muziek, beeld, dans en woord samen rond de tafel zitten gebeurt er iets. Vandaag zag ik het weer tijdens een lezing op de mooie, open en warme kunstacademie van Ronse.

De evidentie dat je in muziek eerst met vakmanschap moet bezig zijn voor je over kunstenaarschap kan spreken, werd met die één zin van een lerares woord in vraag gesteld: Is dat wel zo?

Met 5 noten kan je al ontwerpen, vertelde een lerares accordeon. Bij sommigen klinkt het dan heel ongericht maar anderen voelen al direct de hoofdgraden aan. En waarom leerlingen geen variaties laten verzinnen?

En zo ontdekten we samen kansen. Leve de kunstacademie!