Avondra de la Para heet ze. Een Mexicaanse dirigente die op een onnavolgbare wijze haar orkest mee op sleeptouw neemt. En van een uitvoering ook een ongelofelijk visueel festijn maakt. Bekijk maar eens deze repetitie van Danzon n°2  van Arturo Márquez. Het speelplezier spat er vanaf.

Als ik directeur was en Avondra ergens in de buurt woonde, zou ik haar vragen om bij ons te komen lesgeven, iedere week opnieuw. Smeken tot ze toehapt. Please Avondra, deel je passie met onze leerlingen. Want niets is aanstekelijker. Elke leerling van mijn academie verdient dit.

Bij deze is dit fragment ook een ode aan al die vele gepassioneerde leraren DKO die met hetzelfde vuur het verschil maken. Blijven doen. Want niets is aanstekelijker.