Een leraar piano getuigt:

Na 12 jaar zoeken heb ik eindelijk het goede gevoel te pakken in het lesgeven.  

Daar waar we vroeger een strijd moesten aangaan met de leerlingen om de traditie in ere te houden en het niveau van het repertoire op peil te houden, werken we nu echt aan leerlinggericht lesgeven.

De sfeer op de evaluatieconcerten is opperbest. Die concerten zijn divers en rijk. En de leerlingen zijn daarbij de grote winnaar. Iedereen speelt op zijn niveau een mooi concert. Geen moegestreden leerlingen die met hun laatste krachtinspanning dat moeilijke repertoire komen afhaspelen. Leerlingen die zichzelf kunnen zijn en die authentiek kunnen musiceren met materiaal waar ze zelf achter staan. Het levert veel warmte en tevreden blikken op. Leerlingen spelen nu niet alleen stukken. Ze maken ook al eens iets, ze gaan creatiever aan de slag, sommigen spelen en zingen tegelijkertijd.  

De energie om op deze weg verder te zoeken is op onze academie groot. Het kan alleen maar beter. Van binnen uit zijn we aan het hervormen. Het komt van onszelf door de grote vrijheid binnen het open concept van de artistieke competenties. 

We zijn vandaag weer meer kunstenaar geworden en tegelijkertijd meer pedagoog. De routine is weg. Met de sterke traditie in het achterhoofd zetten we onze oren en ogen weer open naar wat elke leerling te bieden heeft.

Ons vak is veel mooier geworden.