Bij sommigen leeft het verlangen om processen in het kunstonderwijs te pakken krijgen. Dat mondt dan uit in modellen en teksten die aangeven welke lineaire stappen leerlingen moeten zetten: stap 1, stap 2 …
Dit soort leerlijnen zijn vooral geruststellend voor de ontwerpers: we hebben het onder controle. De werkelijkheid is helaas (sorry fout) gelukkig anders. Artistieke processen zijn ingewikkeld, chaotisch, persoonlijk en onvoorspelbaar.
Je kan hoogstens mogelijke leerwegen uitdenken. En dan onderzoeken of je daar iets mee kan in een bepaalde context. De volgende maanden zullen we op heel wat academies voorzichtig zulke oefeningen maken.
Niet mee eens.
Het is niet omdat iets gestructureerd verloopt, dat er geen ruimte meer kan zijn voor zoeken, inhoud, creativiteit of expressie. Noch voor de vrijheid om af te wijken van een pad.
Integendeel, zou ik net zeggen.
En ook aan leerlingen biedt structuur een zekere mate van veiligheid om zich vrij te kunnen ontwikkelen.
Groetjes,
Veerle