In mijn eerste jaar als gitaarleraar was ik een lightversie van mijn docenten van het conservatorium. Ik merkte dat dat niet werkte: feedback die niet gepast was, thema’s die te specialistisch waren, een muziekkeuze die te hoog gegrepen was …

De conclusie na dat eerste jaar? Het roer omgooien.

Eén oefening veranderde mijn lespraktijk fundamenteel. Ik daagde mezelf op een radicale manier uit: elke fout die een leerling maakte, was mijn fout. Zo ging ik op zoek: hoe kan ik het anders aanpakken? Nieuwe invalshoeken, andere feedback, gepaste materialen, andere volgordes … ontstonden. Met vallen en opstaan.

Je hebt veel (met ons) geëxperimenteerd, zei een leerling daar achteraf over. Ik moest even slikken van deze opmerking.

Maar daarna ontving ik deze feedback als een groot compliment.