Om een uitmuntend niveau te halen is voortdurende training nodig. Kunstenaars leiden een oefenend bestaan. Om beter te worden. Maar ook om op niveau te blijven. Het kan gewoon niet anders.
Meer dan ooit is het belangrijk om dat oefenend bestaan ook in de klas te benoemen. Met woorden of beelden. Bijvoorbeeld:
artistieke competenties 
Zeker oefenen is belangrijk, maar hoe ? That is the question.
Het “deliberate practice” concept van Ericsson en Lehmann kan helpen om beter te oefenen, en betere resultaten met minder tijd te hebben.
Ook als jij leert, moet jij minder oefenen: ik bedoel, je moet niet je moedertaal oefenen omdat jij hebt dat al geleerd. Je moet blijven je moedertaal gebruiken, zeker, maar niet oefenen…
Jij hebt jij moedertaal nooit geoefend, jij hebt je weg gevonden om te communiceren met je ouders, om te overleven in een bepaalde omgeving. Jij hebt nooit “van 16u00 tot 16u30 je moedertaal geoefend, elke dag”…Je hebt geëxperimenteerd, geprobeerd, gespeeld, maar niet geoefend.
Welke woorden zouden wij dan gebruiken voor onze leerlingen ?
Ik denk dat leren gaat over verschillen te kunnen zien of voelen of horen. BV een gitarist wilt een bepaalde verplaatsing voor zijn LH leren (sol-si op snaar 1): dan het is beter dat hij ook sol-do, sol-sib, fa#-si, fa#-sib, fa#-do, en omgekeerd leert.
Leer verschillen, en oefen minder sol-si. Onze hersenen doen dat beter. Speel meer, wees nieuwsgierig, probeer dit en dat, besteed tijd met je instrument…
Enrique
Een interessante boek: http://makeitstick.net/ “Make it Stick the Science of Successful Learning”
Enkele gedachten over het leren (in het algemeen) in de boeken van Mosche Feldenkrais.
Wat zovele collega’s uit hun bed houdt is de discipline om thuis te oefenen. We kennen de excuses : schooldruk, andere hobby’s… Misschien moeten we es dieper ingaan op het bouwen van een reeks tools om wekelijks de leerlingen opnieuw te motiveren om te oefenen thuis.