Op een tentoonstelling over de architect Le Corbusier zag ik studenten schetsen maken. Ik moet toegeven dat ik met lichte jaloezie naar  hun bekwaamheden keek. Wat zou ik dit ook graag kunnen. In enkele lijnen worden ruwe contouren op papier gezet. Gedachten worden al tekenend geordend. Onaf maar daarom juist zo interessant: de verbeelding krijgt nog speelruimte.

Jaarplannen in kunstonderwijs mogen ook schetsen zijn. Je tekent in ruwe krijtlijnen het jaar uit. Intenties die je wil waarmaken. Voldoende als houvast. Maar ook open om ruimte te creëren voor wat er elke les gebeurt: het hier en nu, toeval, de zoektocht naar een volgende stap…

Zonder (jaar)plan zijn we geen onderwijs. Zonder (speel)ruimte geen kunstonderwijs.