Een muziekpedagoog geeft tijdens workshops graag volgende opdracht: maak een klein en repetitief klanklandschap met een plastic zak. Geef dan de zak door en zorg ervoor dat niemand een verschil hoort.
Wat dan gebeurt is magie. Alle deelnemers zijn met volle aandacht bij de zaak: een grote en gerichte concentratie om het geluid op te pakken en te imiteren.
Een leraar piano vertelde een gelijkaardig verhaal. Hij laat leerlingen stilstaan bij slechts één toon. Binnen die focus ontstaat dan aandacht voor klankkleur, touché, intensiteit, boventonen, toonkwaliteit…
En zo zijn er vele verhalen. Van lessen waarin details een groot gewicht krijgen.
Onze aandachtsspanne is korter dan die van een goudvis. Die onrustwekkende conclusie stuurde Microsoft in 2015 de wereld in. In een tijd waarin we voortdurend geprikkeld en overprikkeld worden, is gerichte aandacht een zeldzaam goed geworden.
Een onderwerp waar ik toevallig mee aan het experimenteren ben met de leerlingen: waarop richt je de aandacht?
En ik heb hervoor veel ideeën en bijzonder doeltreffende oefeningen gevonden in twee boeken: “The Inner Game Of Music” en “The Mind’s Ear”. Dikke aanraders!