Enkele jaren geleden hoorde ik een onthutsend verhaal over een leraar groepsmusiceren. Bij de start van het schooljaar deelde hij het examenstuk uit. Vanaf les twee speelde de groep in een zeer traag tempo dat werk door. De volgende maanden werd de metronoom elke les één streepje sneller gezet. Om tegen het examen te eindigen in het juiste tempo.
Gelukkig bestaan dit soort praktijken niet meer. Wat me in dit verhaal intrigeert, is het concept tempo drop. Leerlingen spelen gedurende een lange tijd in zo’n traag tempo dat ze niet aanvoelen hoe de grote melodische en harmonische lijnen evolueren. En wat het karakter van het werk is.
De alternatieven zijn niet zo moeilijk.
Laat leerlingen ook minder complexe werken spelen. Technische moeilijkheden liggen dan minder in de weg om tot de kern van musiceren te komen. En er wordt een uitgebreid repertoire opgebouwd.
Een andere werkwijze is misschien nog interessanter. Been een werk uit: laat doorgangsnoten, versieringen, tussenakkoorden weg zodat enkel de kern overblijft. Leerlingen voelen dan sneller het metrum, het tempo en de feeling van een werk aan. Daarna kan er bijgebouwd worden.
artistieke competenties 
Ik heb met interesse jouw stukje gelezen en ook al gaat het puur over muziek, ik kon me helemaal vinden in de manier van werken. Ook bij Dans kan je zo te werk gaan. Laat leerlingen een oefening doen en wanneer ze deze niet goed en correct kunnen uitvoeren, rafel de oefening helemaal uit mekaar tot je enkel de essentie, de basis van de oefening over hebt en voeg daarna pas, éénmaal ze de oefening kennen en beheersen, armen, hoofd, en eventueel sneller tempo toe! Het geeft een geweldig gevoel, te zien en te beleven hoe de leerlingen op die manier een soms moeilijke oefening langzaam maar zeker onder de knie krijgen! Bedankt om te delen!
Interessante insteek van de pianist Kenny Werner in zijn boek “Effortless Mastery”: Een stuk is goed gespeeld als het aan vier voorwaarden voldoet: een goede ontspanning, een juist tempo, volledigheid en accuraatheid. tijdens het studeren moet dat eerste er altijd zijn, maar mag je één van de andere aspecten negeren. negeer de accuraatheid om de flow van een stuk te voelen, negeer de volledigheid om een korte passage in tempo te studeren, negeer het tempo om de juiste noten te leren.