De Hongaarse hedendaagse componist György Ligeti componeerde Musica Ricercata voor piano. In het eerste deel speelde Ligeti enkel met de noot la. Het tweede deel met de noten mi en fa. En ook bij de volgende delen voegde hij telkens één noot toe.
De beperking die Ligeti zichzelf oplegde, maakt het werk extra interessant. Het daagde hem uit om optimaal te spelen met andere parameters.
Dit werk inspireerde me tot compositieopdrachten voor leerlingen:
- Maak een compositie met alleen de noot la.
- Maak een compositie met de noten la en do.
- …
De praktijk leert dat dit ook ijzersterke opdrachten zijn om leerlingen verder uit te dagen:
- Gebruik eens de la in verschillende octaven…
- Durf het ritmisch moeilijker te maken…
- Probeer iets met een snelle en daarna een trage passage
- …
artistieke competenties 
Toch even een aanvulling/bemerking: De laatste noot van het eerste deel is een RE, waardoor de perceptie helemaal wordt gewijzigd: Door de overvloedige herhaling van de LA krijgt deze auditief de betekenis van tooncentrum (tonica, als we nog theoretische termen mogen gebruiken …), maar door het afsluiten met een RE verandert eigenlijk deze “tonica” in een langgerekte “dominant”, en is de RE “tonica”.
Voor de rest: inderdaad: “in de beperking toont zich de meester”.
Beperking van toonruimte is zowat standaard in alle compositiemethodes voor beginners.