De lerares accordeon van de academie van Ronse organiseerde vorige week een concert waarop haar 24 leerlingen eigen werken speelden. Ze vertelde er tijdens een vormingsmoment met veel enthousiasme over:

Bijna alle leerlingen vonden het geweldig om eigen composities te maken. Maar één leerling had het moeilijk met die vrijheid. Die heb ik dan ook met rust gelaten.

Ik vond het interessant dat de leerlingen zonder partituur speelden. Ze maakten echt contact met het instrument en de klank. Heel dichtbij.

Ik gaf meestal een duidelijke opdracht. Voor de beginners was dat bijvoorbeeld: maak iets van acht maten, begin met do en eindig met do. De meeste leerlingen kwamen dan met een kleine muzikale cel naar de les. Daar zijn we mee aan de slag gegaan: puzzelen, versterken, toevoegen, afwerken en podiumklaar maken. De middelbare graden zochten ook een passende begeleiding. Als dat nodig was, gaf ik ook vaktechnische kaders mee: opbouw van akkoorden, graden akkoorden, doorgangsnoten…

Sommige leerlingen gebruikten hele complexe ritmes. Die zouden ze nooit van een partituur kunnen spelen.

Een aantal leerlingen vertelden tijdens het concert hoe hun compositie tot stand gekomen was. Anderen waarom ze een titel gekozen hadden.

Het mooiste moment? Na het concert vroeg een leerling aan een andere: Mag ik uw stuk spelen?

Wat wil je nog meer?