Ik kocht het boekje meesterlijke missers, maak van falen je handelsmerk. Mijn vrouw vond die echt een boekje voor mij. Wat bedoelde ze hiermee? Dat ik op dit soort boeken val? Of dat ik de missers opstapel? Of dat ik  weet dat misser erbij horen?

Hopelijk eerder het laatste. Want ook in het project artistieke competenties ben ik verantwoordelijk voor miskleunen. Producten die niet goed genoeg waren en snel in de prullenmand belandden.

Gelukkig weerhield me dit niet om risico’s te blijven nemen. En daarin vond ik een bondgenoot in dit boekje. Een ode aan af en toe op je bek gaan. 

Door geen risico’s te nemen en mislukkingen te vermijden, haal je nooit de woede van je baas of opdrachtgever op de hals, maar je wint er ook geen extatische loftuitingen mee. Op veilig spelen leidt vaak tot zoutloze brij van ‘mwah’. 

Al deze grote en kleine debacles zijn niet zomaar leerervaringen – waar fouten worden rechtgezet, routes worden bijgesteld – maar voorsmaakjes van succes. 

Mooi mislukken is ook een kunst.