Ik ben geboren en getogen in een soort theater dat mislukking als vanzelfsprekend beschouwde. Het kon onmogelijk elke keer raak zijn, wisten we. Want de basis is denken, en af en toe wordt dat denken verstoord door weet ik wat allemaal: verliefdheid, vermoeidheid, jaloersheid of gewoon niet beter weten en dingen die je niet eens ten volle beseft: lentedingen, herfstdingen, winter- en zomerdingen. Het gaat af en toe fout. Maar voor wie of wat gaat het fout? Niet zelden blijkt achteraf dat de fout haar verdienste had. Af en toe is de fout goud. En dat die woorden rijmen, dat is meegenomen voor een gedicht. 

Josse de Pauw in de Standaard weekblad