Ontdekkingsreiziger

In het prachtig boek ‘Soms ben ik een ontdekkingsreiziger’ beschrijft Ruth Mellaerts op een ontroerende manier hoe een onderzoeker voelt en denkt:

Soms wilde ik dat ik in een tijd was geboren waarin er nog landen te ontdekken waren, gebieden te veroveren. Ik kijk naar de wereldkaart en vraag me af of daar nergens een vergeten eiland is, waar iedereen al die tijd gewoon voorbij is gevaren.

Laatst scheurde ik alle pagina’s uit een oude atlas en knipte de landen en oceanen in stukken. Ik mengde de snippers en plakte ze daarna weer samen, als een nieuwe wereld. Het onontgonnen gebied was plots waanzinnig groot.

Night watching

In Night Watching filmt Rineke Dijkstra groepen mensen die naar De Nachtwacht van Rembrand in het Rijksmuseum in Amsterdam kijken. Het is prachtig om te zien hoe elke groep vanuit een heel eigen perspectief naar dit schilderij kijkt. Een groep Japanse zakenmensen zoeken naar manieren om hier nog meer geld uit te halen. Een groep kunststudenten filosofeert over de druk om een meesterwerk te maken. En een groep schooljongens heeft vooral oog voor dat ene meisje op het schilderij.

Het is een zegen dat we via kunst die meerduidigheid aan onze leerlingen kunnen meegeven. In deze tijden van harde en onwrikbare standpunten is een tegengewicht meer dan nodig: nuance, inleving in het standpunt van anderen, verbeelding om het ook anders te bekijken.

Kijken

banneralexandra

Alexandra Horowitz schreef het bijzondere boek Met andere ogen. Steeds weer loopt ze dezelfde route door haar buurt, maar telkens kijkt ze met andere ogen. De ene keer is ze vergezeld van een geoloog, die haar opmerkzaam maakt op fossiele resten in een muur. Dan weer kruipt ze mee in de huid van een kunstenares, een historicus, een stedenbouwkundige en zelfs een hond.

Naar hetzelfde kijken en altijd andere dingen zien, je kan dat ook met vele kunstwerken doen. En met meesterwerken wordt dat, omwille van de gelaagde rijkdom van dat werk, een eindeloos feest.

Dit is de laatste blog van dit schooljaar. Geniet thuis of op vakantie met andere ogen van de dingen die je tegenkomt.

Inspirerend canon

made-in-europe-bewerkte-omslag.jpg

In Made in Europe verdiept Pieter Steinz zich in het culturele DNA van ons continent. De belangrijkste halteplaatsen van de Europese cultuur worden in 100 fris geschreven essays bezocht: de Griekse tragedie, de Vlaamse primitieven, de Matheupassie van Bach, Don Quichote, Guernica, het twaalftoonsysteem, het zwarte vierkant van Malevitsj …

Het boek roept interessante vragen op. Kennen mijn leerlingen (enkele van) deze hoogtepunten? Hoe kan ik hen daarmee laten kennismaken? Is het niet belangrijk om ook de meesterwerken van de andere kunstdomeinen te leren kennen? In hoeverre ben ik zelf al doordrongen van deze meesterwerken? En wat zou ik zelf nog toevoegen aan dit cultureel canon?

Ik heb in elk geval enkele meesterwerken in het boek met stip aangeduid. Met de ambitie om die in deze coronatijden digitaal te (her)ontdekken.

 

Srprs

srprs.me.png

Srprs.me is een blind break-reisorganisatie. Je boekt er een vlucht en pas op de luchthaven kom je te weten waar de reis naartoe gaat. Srprs.me vindt dat reizen weer spontaan en onverwacht moeten worden. Hun devies? Laten we stoppen met een vakantie op voorhand kapot te googelen.

Een week voor de reis krijg je de meest elementaire informatie: hoe laat het vliegtuig vertrekt en wat de temperatuur ter plekke is. En voor de rest is het spannend afwachten.

Het doet dromen van een DKO dat sprs is. De academie binnenstappen en niet weten wat je te wachten staat. Een plek waar leraren nieuwe en onverwachte reisbestemmingen voor hun leerlingen zoeken.

Avonturen tijdens de avonduren.

Spons

img1841.800x400.jpg

Choreograaf Sidi Larbi Cherkaoui kreeg een eredoctoraat van de Universiteit Antwerpen. Naar aanleiding van deze titel vertelt hij over zijn leermeesters.


Ik heb het privilege gehad om heel wat leermeesters te ontmoeten die allemaal hun stempel op mij hebben gedrukt. Alain Platel heeft me als jonge choreograaf een stem gegeven. Zijn humane, genereuze aanpak heeft bij mij een zaadje geplant om ook genereus te zijn, rond mij te kijken en te zorgen voor anderen. Van Anne Teresa De Keersmaeker heb ik veel geleerd over structuur. Wim Vandekeybus had dan weer een erg primaire manier om het lichaam in gang te steken. Zijn aanpak was aards en praktisch.

Ik pendel tussen al die invloeden. Ik vind het fijn om daarin te kunnen baden. Mijn talent ligt in het onthouden van ervaringen. Ik ben een spons.

Maps of getting lost

screensnapshot-22-11-2014-10-48-40

Artistieke competenties vragen niet om de kortste en snelste weg. Treuzelen, verdwalen en verloren lopen horen erbij.

Fotograaf John Ryan Brubaker verzint voor zijn project maps of getting lost manieren om verloren te lopen in een stad. Hij wandelt er doelloos rond om de omgeving te observeren. Hij laat zich leiden door zelf gekozen uitdagingen:

  • loop zo lang mogelijk naar beneden;
  • volg de patronen in de kasseien;
  • sla altijd linksaf als dat kan.

Dit levert subtiele poëtische beelden op. En het inzicht dat verdwalen een sterk product kan opleveren.

Meer weten? www.jrbrubaker.com