Een theater moet zich om de vijf jaar heruitvinden, zegt artistiek directeur Guy Cassiers van het Toneelhuis. Hij stelt vast dat jonge veelbelovende theatermakers kleinschalig blijven werken in intieme gezelschappen. Het Toneelhuis wil jonge makers een traject aanbieden van vijf jaar. De coaches zijn niet de minste: Jan Fabre, Alain Platel, Jan Lauwers en Ivo van Hove. PULS heet het initiatief: Project for Upcoming talent or the Large Stage.

Dit concept doet dromen van academies die zich om de vijf jaar heruitvinden. Waar ervaren leraren jonge collega’s het metier leren. En hen uitdagen om een eigen taal te vinden. En waar jonge leraren kansen krijgen om nieuwe inzichten en onderwijsvormen te testen.

Geloof me: zes jaar rondzwerven van academie tot academie heeft me geleerd dat vele jonge leraren innovatief, betrokken en bekwaam zijn. Zij zijn de makers van het kunstonderwijs van de toekomst.

Komaan Karen, Diederik, Lieven, Claudia, Maarten en al die andere jonge wolven.

We vliegen er weer in. Voor een jaar avontuurlijk kunstonderwijs. En ook nu zal het weer anders zijn dan de vorige jaren. Met nieuwe leerwegen en eindpunten die zullen ontstaan. Onze leerlingen dagen ons daartoe uit.

Zo blijft onze job ongemeen boeiend en afwisselend. We laten ons graag verrassen. Hopelijk ook door 35 nieuwe wekelijkse blogs.

Je hoeft het niet goed te kunnen – àls je maar een instrument speelt. Deze uitspraak van de enthousiaste breinwetenschapper Erik Scherden blijft hangen.

Onderzoek bezingt de kwaliteiten van muziek: vuurwerk in je brein. Muziek maakt gezonder, aardiger, stabieler en brengt je in een gewenste stemming. Of stimuleert het samenhorigheidsgevoel. Dit palet positieve effecten kan tellen. De conclusie ligt dan ook voor de hand: iedereen een instrument.

En wat betekent dat voor (deeltijds) kunstonderwijs? Het spanningsveld tussen lage drempel en hoog niveau speelt ons parten. Want we willen ook zo graag dat ons kunstonderwijs van een hoog niveau blijft.

Erik Scherden vindt dat van een tweede orde. Dàt je musiceert, is het belangrijkste. Iedereen artiest dwingt ons tot keuzes: maatwerk en een flexibele structuur waarin minder en meer ambitieuze trajecten naast elkaar kunnen bestaan.

En een lerarenteam dat blij is met elke ontwikkeling van een leerling. Hoe klein ook. En nee, je hoeft je niet te verontschuldigen als een leerling nog niet zo ver staat. Want je hebt er zeker hard mee gewerkt. Het is goed dat die leerling er nog is. En blijft spelen…

Als ze maar spelen.