Kunstig Competent werd van bij de opstart geassocieerd met de rollen: vakman, kunstenaar, onderzoeker, samenspeler en performer.

Voortschrijdend inzicht deed ons inzien dat dit maar één piste is om de artistieke gebieden te omschrijven. Zo kreeg het leerplan beeld een eigen variant: vakmanschap, verbeelden, onderzoek, dialoog en tonen. Deze termen voelen voor beeldende kunstenaars juister aan.

Soms zoeken leerkrachten naar varianten die jonge leerlingen aanspreken. De performer wordt dan een podiumbeest.

Andere leerplannen gebruiken de officiële termen van de overheid: creëren en drang tot innoveren, individuele gedrevenheid tonen … Dat is ook een optie maar heeft als nadeel dat dit termen zijn die je niet kan loslaten op een tienjarige leerling.

En er is een roep om de genderstereotypering, die bijvoorbeeld in de term vakman verscholen zit, zoveel mogelijk we te gommen. Genderinclusief taalgebruik noemen we dat dan. Academies die hier gevoelig voor zijn, kiezen bijvoorbeeld voor volgende set: vakdeskundigheid inzetten, verbeelden, onderzoeken, samenspelen en optreden. Sterk aan deze reeks is ook dat het werkwoorden zijn. En zo geef je impliciet aan dat je daarin kan groeien… als je er werk van maakt.

Alle varianten hebben één ding gemeen: leerkrachten in het kunstonderwijs dompelen hun leerlingen onder in deze vijf cruciale artistieke gebieden. Zo krijgen vele generaties leerlingen een brede artistieke vorming en ontdekken ze hun unieke eigen artistieke stem. De schoonheid en de waarde daarvan kunnen we niet onderschatten.

In het pittoreske Sluis in Zeeland (NL), op een steenworp afstand van de Belgische kust, ligt het bijzondere privémuseum BIZARIUM.

Bizarium is een verrassend rariteitenkabinet vol bizarre uitvindingen. Een ‘wonderkamer’ van briljante uitvinders en hun grenzeloze verbeeldingskracht, hun technische vindingrijkheid en vooral onmetelijke passie.

Bizarium verwondert met geniale, wetenschappelijke en knotsgekke uitvindingen. Denk maar aan een vliegfiets, een wandelende duikboot, een haargroeihelm, een zwemparaplu, alsook ontwerpen van genieën zoals Leonardo da Vinci, Athanasius Kircher en Nikola Tesla. Deze uitzonderlijke, private collectie brengt de boodschap dat falen en experiment aan de basis liggen van innovatie en vooruitgang.

Het museum is een ode aan de artistieke rol kunstenaar en een plek waar creativiteit in al zijn facetten getoond wordt.

In De Standaard Weekblad werd Stephan Vanfleteren geïnterviewd. Wanneer de fotograaf aan de Noordzee denkt, leidt hem dat tot deze bespiegeling:

“Ik vind grijs de prachtigste kleur. Grijs noem ik zilver met stof op. Ook toen kleur weer helemaal in was, ben ik altijd blijven kiezen voor grijs. Dat ligt me beter. Omdat ik traditioneler kijk. Ik schrijf me graag in oude tradities in.

Zwart-wit is lineair. Zo is het nooit. Het is grijs. Grijs is fluïde, en verandert van gedaante, naargelang het licht dat erop valt. Het grijs van de doeken hier kantelt soms naar blauw, naar roodoranje, naar paars, en nu is het licht warm, nu zie je het geler worden.”

De tentoonstelling Jef Geys maakt school in Z33 in Hasselt focust op het werk dat kunstenaar Jef Geys (1934-2018) maakte in de periode 1963 tot 1989, toen hij leraar was aan de Rijksmiddelbare school in Balen.

Jef Geys wist als leraar op zijn heel eigen manier de lessen esthetica op een ‘positieve’ manier in te vullen met inzichten van en over de kleine en grote wereld. Hij stelde zijn leerlingen op een open manier vragen over de vanzelfsprekendheden van gangbare opinies en wisselende wereldbeelden, ook over reclametechnieken waarin hij zelf een opleiding had gehad. Daarom staat op het schoolbord in de tentoonstellingsruimte de vraag die Geys altijd weer aan zijn leerlingen stelde: Wat ziet gij daarin?

Een interessante kijk op (competent) worden.