Feedback ontvangen

Creatief-een-cadeau-inpakken.jpg

Leraren stellen vast dat leerlingen niet altijd ontvankelijk zijn voor feedback. Ze reageren dan met ja maar… waarmee ze willen zeggen dat het probleem niet bij hen ligt maar bij de zenuwen, het instrument of het vele werk dat ze voor school hadden. Het is niet mijn schuld is dan de impliciete boodschap die ze geven.

En dat is niet ok. Want wie niet naar zichzelf kijkt, geen feedback wil ontvangen, leert niet. Van belang is dat je dit bespreekt: ik merk dat je telkens ‘ja maar’ zegt als ik feedback geef. Communicatie over de communicatie noemen we dat.

Er bestaan vele boeken over feedback geven, maar weinig over feedback ontvangen. Dit is er wel eentje: feedback is een cadeautje van Douglas Stone. Alleen al de titel.

Spel

Kinderen kunnen zich uit de slag trekken met twee keer niets.

In het museum Wiels in Brussel is op dit moment de tentoonstelling ‘Children’s games’ van de Belgisch-Mexicaanse kunstenaar Francis Alÿs te zien. Alÿs documenteert kinderspelen over de hele wereld. Als een soort antropoloog filmt hij kinderen die buiten spelen.

De diversiteit die zijn films laten zien, is enorm. Kinderen kunnen zich ook uit de slag trekken met twee keer niets: een bal, een stuk hout, een touw. Bijzonder is dat kinderen hun spel altijd weer aanpassen aan de situatie. Zo botste de kunstenaar in Hongkong op een pandemieversie van tikkertje. De jacht werd ingezet door iemand met een mondkapje. Iemand aantikken stond gelijk met het virus doorgeven.

De tentoonstelling roept associaties op met het beroemde onderzoek ‘Homo Ludens’ van Johan Huizinga en het schilderij ‘De Kinderspelen’ van Pieter Bruegel. Als leraar in de kunsten laat de tentoonstelling je reflecteren over je eigen lespraktijk: Hoe speels zijn mijn contactmomenten op de academie? Hoe kan ik via spel de creativiteit van mijn leerlingen aanwakkeren? Hoe verhouden vakmanschap en spel zich tegenover elkaar?

Stadsprijs

In het verleden was de proclamatie van de Academie Haspengouw Podium ook het moment waarop de meest verdienstelijke leerlingen een stadsprijs kregen. Dat gebeurde louter op basis van het ‘hoogste punt’.

Nu reikt de academie elk jaar in de 6 artistieke rollen een prijs uit. Leerlingen die voor een aspect uitblinken kunnen genomineerd worden.

  • De Kunstenaar: Deze leerling durft buiten de lijntjes kleuren. Hij durft risico’s te nemen en komt zo tot verrassende resultaten. Zijn kunst uit zijn eigenheid en persoonlijkheid. Hij leeft zich in en brengt de intentie van de componist/auteur/choreograaf tot leven.
  • De Onderzoeker: Deze leerling blinkt uit in nieuwsgierigheid. De wil om te weten, kennen, ontdekken staat vooraan. Deze leerling kent zijn sterktes én werkpunten. Hij weet wat hij wil en stippelt het proces uit. Daarbij is er een openheid en verbondenheid met de eigen wereld en de wereld waarin hij staat. Zijn kunst is een uitdrukking van de dynamiek tussen die twee zaken.
  • De Samenspeler: Deze leerling is een teamspeler. Er is een open blik naar de groep en het samen maken. Er is een groot respect voor de andere. Dat is onder andere zichtbaar in de manier waarop de leerling feedback kan geven en ontvangen. En de manier waarop hij bijdraagt aan de groepsdynamiek.
  • De Performer: deze leerling is in z’n nopjes op het podium. Hij kent de gebruiken en wil zijn publiek raken. De leerling geniet ten volle van de reacties van het publiek en speelt daarmee. De leerling streeft naar een kwaliteitsvol podiummoment. Dat merk je in een doordrongen voorbereiding, afwerken in de details en flexibiliteit met onvoorziene omstandigheden.
  • De Vakman: virtuositeit en doorgedreven technische perfectie zien we bij deze leerling. Deze leerling overtreft de technische verwachtingen van zijn graad. Het vakmanschap is de basis voor zijn muzikaliteit en veelzijdigheid.
  • De Unieke Ik: deze leerling heeft iets unieks. Dat kan gaan om doorzettingsvermogen ondanks moeilijke omstandigheden. Of misschien heeft deze leerlingen gewoon ‘alles’. De X-factor. Een samenkomen van alle artistieke rollen. Deze rol biedt de kans om leerlingen met bv. een zorgprofiel of speciaal traject toch in de spotlight te zetten. 

Musical

Leen van den Berg, de moeder van het vak schrijven in het dko en lerares aan leerkracht aan het Conservatorium in Hasselt en aan Academie De Vonk in Oud-Heverlee schreef een musical. ‘Romeo en July’ (gedeponeerd bij de Auteurs) is een laagdrempelig liefdesverhaal geworden van en door leerlingen van de academie, een verhaal waarin het, naast het liefdesverhaal, ook gaat over de verschillende competenties bij het maken van ‘kunst’ en over de waarachtigheid van gevoelens.

De song- en koorteksten zijn al geschreven en zitten in het script; ze zullen volgend schooljaar op muziek worden gezet door de compositieklassen in Hasselt en Oud-Heverlee. Het script is geschreven voor een publiek van kinderen, jongeren en volwassenen, met hier en daar een vleugje humor. De koorteksten  zorgen ervoor dat we zoveel mogelijk leerlingen op de planken krijgen.

Interesse om er iets mee te doen op je academie? leenvandenberg@skynet.be

Hoe maakt u het?

In het radioprogramma Culture Club op Radio 1 krijgen kunstenaars enkele vragen voorgeschoteld:

Hoe maakt u het? Wat maakt u? Waarom maakt u het? Wat wilt u nog maken? Hoe maakt u het verschil?

Dat levert boeiende verhalen op. Ze zijn hier te beluisteren. Vooral de eerste vraag Hoe maakt u het? is interessant. De kunstenaars vertellen hoe het met hen gaat en daarna schuiven sommigen ook op naar die andere interpretatie van deze zin: hoe komen uw kunstwerken tot stand?

Deze maakvragen zijn ook interessante reflectievragen voor onze leerlingen.

Bloemen zonder vaas

Margot Guralnick neemt op haar wandelingen door New York, blaadjes en bloemen mee die ze op straat vindt. Ze zet deze bloemen niet in een vaas maar kiest voor creatieve en ongewone presentaties en maakt er dan foto’s van.

Haar werk inspireert om je eigen werk om een frisse en unieke manier te presenteren.

Totem van verbeelding

De Franse kunstenares Marion Verboom verbindt in haar werk traditie met stadselementen. Stukken zuilen die zo uit het Parthenon in Athene gezaagd zouden kunnen zijn mixt ze met hedendaagse materialen en vormen.

En zo ontstaat er nieuw en interessant werk: totems die enerzijds uitnodigen om te ontdekken waar een element vandaan komt en anderzijds de verbeelding aanspreken door de ongewone combinaties.   

La forcette

BRUNO-MUNARI-forchette-parlanti

Heerlijk hoe Bruno Munari hier met een vork speelt. En dat een heel boekje vol. Zijn inspiratie was duidelijk niet te stoppen. Het boekje Le Forchette di Munari uit 1964 is daarom een klassieker in de designwereld geworden. 

Munari weet hoe je het ongewone uit het gewone kan halen. En hij weet hoe je creatief kan zijn: een grote verbeeldingskracht, eindeloos veel ideeën en het vermogen om dat ook in een product te gieten.