Weerwerk is de prachtige naam voor een initiatief op de beeldacademie van Lier. De vakleerkracht nodigt enkele externen uit die het voorlopige werk van leerlingen bekijken. Deze kunstenaars kunnen met een open en frisse blik (want ze hebben geen voorkennis) feedback geven op hetgeen ze zien. Dat zijn spannende momenten voor de leerlingen.

Vanuit de feedback van de kunstenaars ontstaat er een dialoog met de leerlingen en worden ze ook uitgenodigd om weerwerk te bieden. Dat levert dikwijls beklijvende inzichten op voor de leerling en de vakleraar. Zeker ook omdat de externen een mix gebruiken van pittige en zachte feedback.

En zo kan de leerling weer aan het werk.

En is het niveau niet aan het dalen? Leraren en directeurs maken er zich zorgen over. Eigenlijk maken we er ons al 30 jaar zorgen over. Die bezorgdheid toont op de eerste plaats een grote betrokkenheid van leraren: we willen het collectief zo goed mogelijk doen.

Maar wat bedoelen ze met het niveau? Dan wordt het dikwijls stil … en komt het er toch moeizaam uit: ze spelen geen moeilijke stukken meer. Niveau wordt dus toch vooral geassocieerd met virtuositeit, moeilijkheidsgraad.

Actrice en mythische theaterdocente Dora van der Groen keek daar anders naar. Alles kan, mits goed gedaan, is één van haar beroemde uitspraken. Iedereen die van haar les heeft gehad, kent die zin. Wat je ook oppakt, een eenvoudige studie, een popsong, een meditatieve dans of een tekst van een cabaretier, doe het met kwaliteit. Doe het zo dat anderen erdoor geraakt worden. Doe het met afwerking en inleving. Doe het met inzicht in het werk en in de boodschap die je wil overbrengen.

Ja, onze leerlingen spelen niet allemaal meer het repertoire van 20 jaar geleden. Maar wat ze spelen doen ze hopelijk wel met (een streven naar) kwaliteit.

Misschien moeten we ook vanuit dit kwaliteitsperspectief naar onze praktijk kijken.