Auto show

De kans is reëel dat we dit schooljaar geen ‘gewone’ toonmomenten meer zullen mogen organiseren. We kunnen onze energie steken in een discours over ‘hoe jammer we dit vinden’, of we kunnen deze situatie als een kans zien. Corona als een incubator voor nieuwe ideeën… Om bijvoorbeeld op zoek te gaan naar nieuwe en onontgonnen concertvormen.

Toen ik deze twee beelden in het boek Wicked Arts Assignments zag, besefte ik dat we met ons creatief vermogen het verschil kunnen maken. Want zeg nu zelf, een tentoonstelling op het achterraam van je auto, dat is toch geniaal gevonden.

Kwartier voor aanvang

9789401405126.jpg

De kleedkamer moet een plek zijn waar ballast achterblijft: ruzies, katers, allerlei gedoe… Ik moet er gespannen kunnen aftellen of gelaten kunnen afwachten tot die bezwerende,  andere werkelijkheid intreedt: de kans om onvermoede levens te leiden, harten te breken of te behagen, wan- en heldendaden te begaan. Dat zwangere kwartier voor de aanvang en de douche na het spel zijn verdoken, maar intense momenten van bijna kinderlijk geluk.

Johan Knuts in het prachtige boekje  Kwartier voor aanvang

Vangnet

 

restgrond-1280x720.jpg

Doorspelen (als het fout gaat). Dat vragen we aan onze leerlingen. En het is ook een leerdoel uit het raamleerplan. Maar hoe leer je hen dat? En wat moeten ze dan doorspelen?

Een leraar piano van de Kunstacademie Noord-Limburg gebruikt de metafoor van het vangnet. Hij zoekt met leerlingen naar iets waarop ze kunnen terugvallen als het fout loopt: een akkoord, de grondnoot, een sleutelwoord, een basismelodie, een schema …

Dit vangnet geeft leerlingen vertrouwen: ze kunnen zichzelf altijd redden.

Een fout opvangen kan je leren. In het judo en de circusschool is dat een onderdeel van de training. En waarom niet bij ons?

Boekenplank

Zin om te lezen? Hier mijn boekenplank artistieke competenties. Boeken die mij inspireerden om de artistieke rollen beter te leren kennen.

kunstenaar
vakman
performer
onderzoeker

samenspeler

Buigen is een kunst

 japan-bowing

In Japan is de ene buiging de andere niet. Hoe dieper de buiging, hoe groter het respect.

 

Een leraar over de performer:

Hoe gedraag je je na het spelen van een werk? Veel leerlingen voelen er zich ongemakkelijk bij. Ze maken een onhandige halve buiging en zoeken met hun angstige blik de kortste weg naar de nooduitgang. Hoe sneller van het podium hoe beter.

De rol performer zette me aan om iets te doen aan dit geklungel. De kunst van het buigen werd een thema.

Ik geef leerlingen bijvoorbeeld de opdracht om te oefenen voor de spiegel. Ik leg niet alleen de nadruk op wat er goed uitziet. Wat goed aanvoelt is ook belangrijk.

Dat levert vele variaties op. De ene maakt een hand-op-het-hartbuiging. Een ander kiest voor een Oosterse benadering met de handpalmen bij elkaar. Nog een ander neemt de tijd om het publiek lang aan te kijken… en kort te knikken.

En wat doe je bij boe-geroep? Een groep leerlingen wilde daarop oefenen. Een hilarisch moment om nooit te vergeten.